ABSEILEN

Afgelopen zaterdag stond ik met een kraam bij de watertoren van Dubbeldam. Daar werd het 10 jarig bestaan gevierd van de watertoren als ecologische bijenkorf. Ongeveer 10 jaar geleden heeft de Stichting Watertoren de toren va de gemeente kunnen kopen voor het symbolische bedrag van 1 gulden.
De toren is toen grondig verbouwd en geschikt gemaakt voor winkeltjes en restaurantjes.
Ik het begin zaten alle 7 verdiepingen vol, maar er verdwenen steeds meer bedrijven (waaronder ook ik met mijn galerie) omdat het niet mogelijk was voldoende omzet te draaien om de kosten te dekken.
Inmiddels is er alleen nog een ligfietsenwinkel en een Poldercafe annex hotel en worden alle verdiepingen verhuurd als hotelkamers. En dat is wel een groot succes. Dit werd gevierd door het houden van een klein marktje met biologische produkten en kunst (ik was voor deze gelegenheid als oud gebruiker uitgenodigd met mijn werk).
Vooral de vleesvervangers van de zgn. vegetarische slager waren heel erg lekker. Ze konden gratis worden geproefd door iedereen. Het is wel een heel groot verschil met de gangbare producten. Er waren sticks die eruitzagen als stukjes kip (van de poot, geen filet) en mensen die niet wisten dat het vegetarisch was dachten echt dat ze kip aten. Ze waren heerlijk. En ook de schijven heb ik geproefd (met enige scepsis, want ik ben nog nooit een vegetarische schijf tegengekomen die ik eetbaar vond) en die waren heerlijk.
Omdat ik op de posters aangekondigd stond als maker van gerecyclede sieraden had ik afgelopen week nog een serie hangers en oorbellen gemaakt van oude schilderijen. In repen gesneden en er een knoop ingelegd. Zie foto's.
Helaas heb ik geen enkel exemplaar verkocht.

Een van de activiteiten die naast de markt werden georganiseerd was het abseilen van de toren. Hoewel ik hoogtevrees heb vond ik toch dat ik van deze gelegenheid gebruik moest maken. Dus toen iemand aanbood op mijn kraam te passen ben ik naar het balkon op de 7e verdieping gegaan en heb me aan een touw naar beneden laten zakken!!!!!!
Toen ik een meter of vier boven de grond hing kwam mijn handschoen vast te zitten in de 8vormige beugel waar je het touw doorheen laat glijden en kon ik dus niet meer verder. Er werd al naar boven gebeld om iemand naast me te laten zakken toen ik bedacht dat ik met mijn voet net bij de dak omlijsting van het Poldercafé kon en me daar een beetje opduwen zodat er iets minder gewicht aan het touw hing en het lukte inderdaad om toen de handschoen uit de beugel te trekken zodat ik verder kon zakken. Ik heb niet echt van het uitzicht genoten, dat was wel jammer, maar ik heb het toch maar gedaan.